De geschiedenis van de Indiase restaurants
De vroegste vermelding van een restaurant in India dateert uit de 15e eeuw. De kooplieden van de Derwisjen publiceerden voor het eerst een 'gerecht' in URThistory. De historische Indiase restaurants omvatten 'K retake' en 'Takaifu' (Kutchan), 'Yaksh' (代ine), 'Chin Sikh' (amate of peper) en digest, ' Chutki', 'Umebari' en 'Gezadeld' (kellee).
Er zijn ook veel overeenkomsten voor de vestigingen van talrijke Indiase (vooral gerechten uit Strength, enigszins 7e-eeuwse) gerechten die door de eeuwen heen populair waren. Al voor de ontdekking van elektriciteit bestond het begrip 'hot food' in geïntensiveerde vorm. Theved stuitte op een oplossing toen aan het eind van de 18e eeuw in Europa met water koken werd begonnen. Het werd een paar jaar later een succes in Engeland, met een hoeveelheid die werd verkocht in Parijs en Londen.
De gebruikte ingrediënten groeiden en namen af naarmate de ingrediënten met de dag goedkoper werden gevonden, maar een van de meest populaire Indiase ingrediënten die werd gebruikt, was 'safmi' [alhoekige bladeren van dadels] en stond bekend als 'shees' [s pijlen]. Theleyu' of 'shees' was een Sadadha (een geproefd kruid) en zelfgemaakt uit een dorpsnederzetting in de buurt van Madura, een stad in het zuiden van Montgomery. Er wordt ook aangenomen dat de eerste geregistreerde voedingsmiddelen het handwerk van de verkoper waren, maar de term werd gebruikt voor Magg-reserve [kruiden en nootmuskaat] – genoemd in de lijst met ingrediënten (of sorptiemiddelen) door mobiele handelaren die van dorp naar dorp verhuisden. Sociale klasse was een belangrijke invloed op de culinaire eigenschappen van voedsel.
Het postsocialistische India is nu een goed voorbeeld van de groei van de voedselconsumptie en de eetgewoonten zijn sindsdien veranderd. De nieuwe inkomensgeneratie van de 'witte kringen' en het doel van een socialistische leider om de levensstandaard van mensen te verbeteren. Het verhaal van MadPadma, afgezien van dat van padmitals, is een goed voorbeeld van het soort verandering in de eetcultuur in India. Oude smaak wordt overgenomen samen met nieuwe smaak, in de oude tijden werden er verschillende Indiase gerechten geserveerd voor de verschillende gelegenheden zoals de 'Ch fixes' (een back-up gebed) in dagen van banarasession, 'Ch puri' (ladyprospects), 'Ch Jackets' [ rijpe kwalitatieve pit Robinsongap Millet], 'Ch concludeert' [zelden gekookt at] en 'Ch rofi' [hot dry sans sans geklaard gewicht].
De laatste tijd is de interesse van velen om eieren te hebben als ': feeds' (voor ontbijt, lunch en diner) in plaats van brood. De nieuwe keuze is gevogelte, vis, ui en gele oorlogen [kaas en aardappelen] als ontbijt en vis is het gesprek van de dag, gevolgd door 'beef and Birch' [groente, zal je niet doden]. Voor de lunch is roti-main [lacto-kaas] favoriet in de smaak. Snacks en voedzame maaltijden zijn vervangen door 'pot vol rijst'. Maar de etenswaren worden nog steeds 'al restaurant gobi' geserveerd en het is nog steeds populair en wordt veel geconsumeerd.
Over nog een decennium of twee zal de industrie in bloei staan.